60 راز داشتن فرزندی نابغه و شاد

این روزها به دلیل سرعت پیشرفت تکنولوژی و تأثیر مستقیم آن بر خانواده‌ها، والدین بیشتر از هر زمان دیگری به اطلاعات مفید جهت تربیت فرزندان خود نیازمند هستند. اگر پدر و مادرها اصول صحیح رفتار با کودک خود را بدانند ضمن اینکه روابط گرم و مفید خانوادگی‌شان را گسترش می‌دهند، شاهد جوامعی پویاتر و کارآمدتر خواهند بود.

قطعاً هر انسانی قبل از اینکه فرزندش متولد شود آرزوهایی برای او دارد اما این نکته را باید بدانیم که شکوفایی استعدادهای کودکانمان به نوع تربیت و رفتاری که با آن‌ها داریم وابسته است و اگر در مورد این مسئولیت خطیر کوتاهی کنیم به هیچ‌کدام از رویاهایمان نمی‌رسیم.

پس باید بدانید که خانواده مهم‌ترین محیط برای شکل‌گیری شخصیت کودک است. هر پدر و مادری برای اینکه در تربیت فرزندش موفق باشد باید دانش خود را در این زمینه بالا ببرد. در واقع برای پرورش یک کودک سالم نیاز به تحصیلات دانشگاهی خاصی ندارید اما این را هم بدانید که کاری پیش پا افتاده‌ای نیست که بتوان آن را نادیده گرفت.

کتاب 60 راز برای داشتن فرزندی نابغه و شاد برای چه کسانی مناسب است؟

خواندن این کتاب به تمام افرادی که فرزند دارند یا با کودکان و نوجوانان سروکار دارند مانند مربی‌های مهدکودک، معلمان و … توصیه می‌شود.

در بخشی از کتاب 60 راز برای داشتن فرزندی نابغه و شاد می‌خوانیم:

در شرایطی که به نظر می‌رسد تقریباً تمامی والدین بر این موضوع واقف هستند که نباید فرزندان را با دیگران مقایسه کرد، انواع جدیدتری از مقایسه کردن در نسل جدید به وجود آمده است که دست کم به همان اندازه مقایسه فرزندان به روش سنتی آسیب‌زا می‌باشد. با توجه به اینکه می‌دانیم هر شخصی دارای شرایط منحصر به فردی است و به لحاظ فردی، جسمی، روحی، ذهنی، خانوادگی، سن، جنس، عقاید و افکار با دیگران تفاوت دارد و هنوز فرزندان خود را با دیگر فرزندان مقایسه می‌کنیم، بسیار عجیب به نظر می‌آید. نوع دیگری از مقایسه‌های آسیب‌زا ساختن یک الگوی مشخص برای فرزندان است که بسیار مخرب بوده و باید از آن پرهیز کرد. گاهاً، والدین، فرزندان خود را برای رسیدن به یک الگوی از پیش موجود، (واقعی مثل دایی / پسر خاله / دختر عمو و یا خیالی با ویژگی‌هایی منحصر به فرد) ترغیب می‌کنند.

یکی دیگر از انواع بسیار آسیب‌زای مقایسه، تشبیه کردن فرزندان به افراد با ویژگی‌هایی منفی و یا حتی در بدترین شرایط (گاهی به طنز و گاهی در عصبانیت) به یک موجود مثل حیوان و یا موضوعات مشابه است. تشبیه کردن فرزندان حتی به یک الگوی مثبت نیز موجب آسیب و محدود کردن ذهن فرزندان می‌شود. در صورتی که یک تشبیه مثبت انجام می‌دهید و مثلاً فرزند خود را به “دختر خاله موفق و دندانپزشک خودش” تشبیه می‌کنید، در واقع باعث می‌شوید یک الگوی تکمیل شده در ذهن او صورت بگیرد و حداکثر توان خود را در فرد مورد نظر می‌بینید، در حالی که انسان موجودی با قابلیت رشد روز افزون و عبور از تمامی الگوهای پیشینی است.